3. Het werk stil voor Gaza - Met Wies Descheemaeker en Kelly Mostert
Op 9 mei 2024 werd de halve finale van het Eurovisie Songfestival op de Vlaamse televisie kort stilgezet voor een statement van de vakbond ACOD-VRT tegen de deelname van Israël. In deze aflevering vertelt Wies Descheemaeker, voorzitter van de vakbond, hoe die actie tot stand kwam. Een artikel met afbeelding van het statement vind je op de site van VRT.
Kelly Mostert, actief lid van de Nederlandse groep Vakbondsleden Solidair met Palestina, vertelt wat er hier zoal bereikt is. Volg de groep via Instagram: @vakbondsolidairmetpalestina, waar ook meer informatie te vinden is over de aangekondigde staking bij de Universiteit van Amsterdam van 9-12 december.
Luister-, kijk- en leestips:
Luister naar de aflevering van Een Goed Systeem over Israël en Palestina.
Lees de reactie van Willem Schinkel op een gezamenlijke brief van universiteitsrectoren in reactie op de oproep om banden met Israël te verbreken. En een artikel uit maart 2023 dat de link legt tussen anti-apartheidsinitiatieven binnen de FNV in de jaren '70 en '80 en initiatieven tegen het apartheidsbeleid van Israël.
Filmtips: documentaire The Settlers over Israëlische kolonisten. Of de surrealistische film It Must Be Heaven waarin Palestijnse filmmaker Elia Suleiman overal in de wereld parallellen ziet met zijn thuisland (op het moment van publiceren te zien op Cinetree en Pathé Thuis).
Kijktips over staken met en zonder de vakbond: een aflevering van De Strijd, Andere Tijden over de staking van Rotterdamse havenarbeiders in 1970 en over 'de eerste wilde vrouwenstaking'.
'Wie dan wel?' is te volgen via Instagram: @wiedanwelpodcast
Illustratie door Lakku Platz. Muziek en geluidseffecten via Pixabay.
Transcript
9 mei 2024. In huiskamers en cafés in tientallen verschillende landen zitten trouwe kijkers die avond klaar voor de televisie..
Emma:om te kijken naar de halve finale van het Eurovisie Songfestival. De hoofdpersoon van deze aflevering, Wies Descheemaeker, schakelde in vanuit Brussel.
Wies:Ja, uiteraard waren we de uitzending aan het volgen met een paar mensen.
Emma:Het Songfestival is een belangrijk evenement voor de Belgische televisie.
Wies:Ongelooflijk belangrijk. Dat is echt, dat zal in Nederland denk ik niet veel anders zijn,
Wies:maar dat is echt een instituut. Een instituut dat mensen kennen van kleins af aan en dat misschien
Wies:de voorbije decennia wel een klein beetje als ouderwets werd beschouwd, maar waarvan we nu zien
Wies:dat dat echt door de jongste generatie in alle diversiteit die daar ook tentoongespreid wordt,
Wies:echt wordt omarmd. En dat Eurovisie Songfestival, dat is echt een programma waar mensen naar uitkijken.
Wies:Het is altijd spannend, ook al werken we zelf in de media om hetgeen dat je bedacht hebt op het scherm te zien.
Wies:Zeker goed wetende dat dit nationaal een heel erg goed bekeken programma is.
Wies:Ik denk dat we best wel trots waren dat we erin geslaagd waren.
Emma:Net als Wies zullen veel mensen die avond vol trots hebben uitgekeken naar deze uitzending.
Emma:Bijvoorbeeld omdat het door hun geschreven lied, de door hun ontworpen jurk of door hun bedachte choreografie na maandenlange voorbereiding eindelijk voor het miljoenenpubliek zichtbaar zou zijn. Maar hetgene waar Wies op zat te wachten, dat zag bijna niemand aankomen.
Emma:Op de Belgische televisie begon de uitzending namelijk niet zoals verwacht.
Omroepstem:...gende week op VRT1 en op VRTMAX
Emma:In plaats van het klassieke deuntje van Eurovisie viel het ineens stil..
Emma:en er verscheen op een zwart scherm in witte letters een tekst.
Wies:Dit is een vakbondsactie. Wij veroordelen de schending van de mensenrechten door de
Wies:staat Israël en bovendien vernietigt de staat Israël de persvrijheid. Daarom onderbreken we even het beeld. #CeasefireNow, #StopGenocide.
Emma:Dit is Wie dan wel? Een podcast over mensen die met hun concrete acties de status quo uitdagen.
Emma:Vandaag: het werk stil voor Gaza.
Emma:Een vakbondsactie dus. Primetime op de Vlaamse publieke omroep met een duidelijke veroordeling van Israëls genocide op de Palestijnen.
Emma:Ten tijde van het Songfestival had Israël al zo'n 34.500 Palestijnen gedood.
Emma:Daarom bepleitten veel demonstranten een boycot van het land in de competitie.
Emma:Rusland was immers ook uitgesloten van deelname na hun inval in Oekraïne.
Emma:In Malmö, waar de competitie dit jaar plaatsvond, gingen duizenden mensen de straat op om te protesteren.
Emma:Toch hield de organisatie voet bij stuk en bleef Israël in de race. Dat ging gepaard met hele strenge beveiliging, zodat het erg moeilijk was om ter plaatse een tegengeluid in de uitzending te brengen.
Emma:Dat er op de Vlaamse televisie toch zo'n expliciete boodschap de wereld in werd gezonden, is te danken aan de vakbond van Wies. Voor deze aflevering nam ik de trein naar Brussel, waar hij me in het omroepgebouw vertelde hoe ze dit voor elkaar gekregen hebben.
Wies:Ik ben Wies, ik ben twintig jaar geleden op de VRT aangenomen als computerspecialist.
Wies:VRT is de openbare omroep hier in Vlaanderen. Maar na een tijd heb ik gemerkt dat mensen meer mijn ding
Wies:waren dan computers en ben ik bij de vakbond actief geworden. Eerst als lid, dan als afgevaardigde en uiteindelijk als secretaris
Wies:en nu voorzitter. Dus ik leid samen met mijn collega's de vakbond.
Emma:En om precies te zijn is Wies van de socialistische vakbond. Shoutout naar ACOD en de ABVV!
Emma:Voor Nederlandse luisteraars klinkt het nu misschien alsof ik een paar obscure voetbalclubs aanmoedig, maar dat zijn dus
Emma:vakbondsorganisaties. En bij de publieke omroep van Vlaanderen gaat het best goed op vakbondsvlak, want ongeveer de helft van de medewerkers is lid van een vakbond.
Emma:Wies besteedt zijn volledige werkweek aan het vakbondswerk bij de VRT. En misschien is dat ook wel het begin van een verklaring waarom het de Belgen lukte om hun statement op de publieke omroep te krijgen.
Emma:In Nederland werd ook opgeroepen om het Songfestival te boycotten of de inzending van Israël niet uit te zenden.
Emma:Zelf deed ik mee aan een protest in Hilversum dat een week eerder, op 2 mei, georganiseerd was, en daar waren niet
Emma:meer dan 30 mensen op afgekomen. De Mensen Van De Media kwamen daar niet als onze medestanders,
Emma:maar om ons te interviewen over waarom we dit gezellige feestje toch zo nodig politiek
Emma:moesten maken. Wies herkent die kritiek.
Wies:Sommigen zeggen: dat moet apolitiek zijn, maar dat is natuurlijk onmogelijk, want er wordt
Wies:een wedstrijd georganiseerd op basis van verschillende landen, wat al duidt op hoe belangrijk de organisatie de verschillende naties vindt.
Wies:En uiteindelijk dat het ook de bedoeling geweest is van de oorspronkelijke bedenkers van het Eurosongfestival.
Wies:Om daarmee de Europese gedachte, wat dat dan ook mag zijn, om die Europese gedachte uit te dragen.
Wies:Dus voor ons is het Eurosongfestival bij uitstek wel een entertainmentprogramma, maar wel een politiek statement op zich al.
Wies:In feite moeten we vijf jaar teruggaan in de tijd om goed te begrijpen waarom we die actie
Wies:gedaan hebben en hoe we die uitgevoerd hebben. In 2018 denk ik werd het Eurovisie Songfestival gewonnen door Israël en werd duidelijk dat het volgend jaar, dus in 2019, ook in Tel Aviv zou
Wies:plaatsvinden. En toen al hadden we het idee van: ja, dat is wel een beetje wrang.
Wies:Dus in de situatie daar, een situatie van constante oorlog in feite tegen het Palestijnse volk,
Wies:van constante bezetting, is dat wel raar dat zo'n land, dat die feiten pleegt,
Wies:dat in zo'n land dan gewoon het Eurovisie Songfestival wordt georganiseerd, alsof dat er niets aan de hand is.
Wies:Onze overtuiging als vakbond is altijd dat we onze leden moeten betrekken bij hetgeen dat we doen.
Wies:We hebben dat in de eerste instantie geprobeerd met een tentoonstelling in het begin van 2019. En die tentoonstelling was een fototentoonstelling over de verdwenen dorpen van Palestina. Dus ten tijde dat de Palestijnse mensen uit hun dorpen zijn verdreven, zijn er volledige dorpen achtergelaten.
Wies:En die liggen daar nu nog altijd zoals die zijn achtergelaten. Voor zover dat ze niet volledig gebuldozerd zijn natuurlijk.
Wies:En een fototentoonstelling daarvan hebben we op de VRT vertoond.
Wies:Dat hing hier in de ruimte waar al het personeel 's middags komt om iets te eten.
Wies:En we merkte wel dat dat een en ander losmaakte, dat ook wel wat discussie losmaakte.
Wies:En dat was ook onze bedoeling, om dat onder de aandacht te brengen, wat daar in feite gebeurt is en nog altijd gebeurt.
Wies:Dat was in feite een voorbereiding voor een actie die we wilden doen om de VRT en ook de RTBF,
Wies:wat de Franstalige openbare omroep in België is, te vragen om die uitzending van het Eurovisie Songfestival te boycotten.
Wies:En om die niet uit te zenden, aangezien die werd georganiseerd op het grondgebied van een land dat in oorlog is en verschrikkelijke zaken doet.
Emma:De vakbond organiseerde zich al in 2019 met verschillende andere organisaties
Emma:om bij de omroepen te pleiten voor een complete boycot. Er werden brieven geschreven, overleggen georganiseerd
Emma:en motivaties werden keer op keer toegelicht. Maar hun beoogde doel werd niet bereikt.
Wies:Maar we zijn er niet in geslaagd om daar echt een impact te hebben op wat er uitgezonden werd.
Wies:Behalve dat we natuurlijk door daar constant aandacht voor te vragen,
Wies:dat we wel gemerkt hebben dat ook in de nieuwsuitzending dat daar een en ander rond gebeurde.
Wies:En dat er ook wel enige schroom was vanuit onze media, onze openbare omroepen,
Wies:om daar voorzichtig mee om te gaan en er toch niet in de val te lopen van dat alles pais en vree is in Israël.
Wies:Dus we hadden wel de indruk dat dat een zeker effect had. Maar niet op de uitzending zelf.
Wies:Er zijn toen ook acties geweest hier aan de poort. Meer symbolische acties. Maar ons gevoel was toch dat we niet echt het brede publiek bereikt hadden met die actie.
Wies:Alhoewel dat er wel wat weerklank was. Dus in feite toen zijn die ideeën al ontstaan van waarop moeten we ons concentreren als we zulke acties doen.
Emma:In het najaar van 2023 liep het geweld van Israël tegen de Palestijnse bevolking tot ongekende hoogte op.
Emma:Bij de vakbond van Wies schoof het onderwerp daardoor ook weer verder naar boven op de agenda.
Wies:Eind december hebben we in onze vakbond een vorming georganiseerd,
Wies:dus echt een opleiding met als titel Vrede in het Midden-Oosten, waarbij we met onze afgevaardigden in gesprek zijn gegaan. Ten eerste over de geschiedenis van het conflict, de huidige status van het conflict, want er was wel veel te vertellen eind 2023 daarover,
Wies:maar ook de vraag: wat kunnen we nu doen als vakbond? En de conclusie was in feite, we kunnen buiten gaan staan met een bord, we kunnen bij een betoging meedoen, maar in feite
Wies:moet je als vakbond je concentreren op hetgeen waar je best in bent. En waar wij best in zijn op de VRT zijn natuurlijk
Wies:de uitzendingen. Dus twee maanden op voorhand kregen we al het idee van we moeten iets doen met die
Wies:uitzending zelf. Dus onze eerste overtuiging rond het Euro Songfestival waar dat Israël aan werd
Wies:toegelaten was: dat moet niet uitgezonden worden. Dus dat is een mogelijkheid. Dat het gewoon niet
Wies:doorgaat. En dan moet je kijken hoe ver je kunt gaan in je actie. Dus je hebt je ideaal of je idealisme, maar we proberen die ook altijd op een pragmatische manier tot stand te brengen.
Wies:Volgens de beperkingen die we onszelf hadden opgelegd. Namelijk dat het technisch en organisatorisch haalbaar moest zijn, dat niemand zou ontslagen worden en zo verder.
Wies:Dus het kader waarin we die actie wilden werken, is dit eruit gekomen. Een dilemma waar we soms mee te maken krijgen tijdens een grote stakingsdag is: ja, als de VRT, als openbare omroep, niks uitzendt, dan is er van de staking of de betoging ook niks te zien.
Wies:Dus dat is altijd een dilemma waarmee we geconfronteerd worden.
Wies:En misschien is dat ook toepasbaar op het Eurovisie Songfestival. Als het niet was uitgezonden, zouden er ook geen 1 miljoen mensen, of meer dan 1 miljoen mensen, onze boodschap hebben gezien.
Wies:Dus er zijn altijd verschillende mogelijkheden om te doen. En uiteindelijk zit het in de voorbereiding daarvan en het spreken met mensen daarover welke actie het uiteindelijk haalt.
Emma:Wies ging met een aantal collega's aan de slag om een groep samen te stellen met de juiste mensen die deze actie mogelijk zouden kunnen maken.
Wies:En de ervaring uit het verleden heeft ons geleerd dat we eerst en vooral op zoek moesten gaan naar bondgenoten.
Wies:Dat je met je vakbond alleen, als vakbondsleiding, dat krijg je niet voor elkaar.
Wies:Je hebt de bondgenoten nodig. We hebben veel technische en operationele manieren gezocht om dat voor elkaar te krijgen. Want er zijn natuurlijk verschillende manieren waarop je
Wies:een boodschap op het scherm kunt krijgen, zowel technisch als organisatorisch. We hebben veel
Wies:verschillende manieren bekeken...
Emma:Wies gebruikt hier expres een beetje vage termen. Over de manier waarop het statement nou precies in beeld gebracht is en door wie, laat hij niks los.
Wies:Over de pure technische zaken ga ik niet uitweiden...
Emma:Wie die avond, in welke ruimte van het imposante omroepgebouw in Brussel, de letterlijke of figuurlijke knop heeft omgezet, blijft een mysterie, als het aan hem ligt.
Emma:Want hoewel de vakbond het recht heeft om dit soort acties te doen, lijkt het Wies voor de betreffende persoon beter als hun identiteit geheim blijft.
Wies:Da's ook wel, denk ik, belangrijk als je een actie organiseert, zeker een collectieve actie,
Wies:dat je de veiligheid van je deelnemers aan de actie, dat je die kunt garanderen als organisatie.
Wies:Dat was onze doelstelling, dat er niemand ontslagen zou worden.
Emma:Terwijl achter de schermen alles was voorbereid om het statement uit te zenden, kwamen lokale inwoners van Brussel die avond ook naar het Omroepgebouw om te demonstreren.
Wies:Hier aan de poort was er een relatief grote betoging met een honderdtal personen die protesteerden voor het omroepgebouw.
Wies:Wat ons wel als vakbond de steun gaf van: oké, maar we zijn hier niet alleen mee bezig.
Wies:Hetgeen dat we doen, kadert in een grote beweging.
Emma:Ruim een miljoen Vlaamse kijkers zagen het statement. Het werd daarna veel gedeeld op social media, waardoor het al snel de rest van de wereld overging.
Wies:En 30 seconden daarna zijn we achter onze computer gekomen om de toevloed aan berichten op sociale media een beetje te beheren, te bekijken, zien wat er binnenkomt.
Wies:We zijn direct terug aan de slag gegaan. Wij dachten dat we één actie zouden zijn onder de velen die we dachten die zouden gebeuren. Dat er op het podium of tijdens de uitzending ook activisme te zien zou zijn.
Wies:Dat was blijkbaar heel moeilijk daar ter plaatse. Maar het bleek dat we toch een van de weinige acties waren wereldwijd die op die dag op het scherm te zien waren.
Emma:En dat werd door heel veel media opgemerkt. Er werd onder andere geschreven over de actie in de Volkskrant, The Irish Mirror, Le Monde, Bild in Duitsland en El Mundo in Spanje.
Wies:Ja, we hebben toch hier in dit kleine deeltje van de wereld een zekere impact gehad en de pro-Palestijnse boodschap naar voren kunnen brengen.
Wies:Want voor alle duidelijkheid, dat is geen boodschap van ons alleen. Dat is geen boodschap van ACOD-VRT. Dat is een boodschap van een hele beweging wereldwijd die heel terecht aandacht vraagt voor de situatie van het Palestijnse volk.
Wies:En ja, daar zijn we wel best trots op, dat we dat voor elkaar hebben gekregen.
Emma:Voor Wies zijn vakbondswerk en activisme sterk met elkaar verweven.
Wies:Ik ben activist in die zin dat ik ervan overtuigd ben dat niet alles op te lossen is door te praten.
Wies:Dat voor de echt belangrijke verandering in onze samenleving, dat er effectief actie nodig geweest is.
Wies:Het algemeen stemrecht is er niet enkel gekomen door te praten. Er is actie voor gevoerd.
Wies:Kinderarbeid is niet afgeschaft door erover te praten, maar door actie te voeren.
Wies:De tijden zijn soms een beetje veranderd, omdat er heel veel ook van activisten aandacht gaat naar de media.
Wies:Maar het echte activisme zit in het organiseren van de mensen. Het organiseren van de mensen op de straat, op de werkvloer. En dat is voor mij de essentie van activisme, waar we ons ook als vakbond moeten aanhouden.
Emma:Ik vroeg Wies hoe een wereld eruit zou zien waarin activisme niet meer nodig is.
Wies:Een wereld waarin dat activisme niet zou nodig zijn...
Wies:Ik denk dat die niet realistisch is. Niet uit, niet omdat ik denk dat er niks aan te doen is, maar
Wies:dat is geen idealisme, dat is een illusie. Dat je een wereld kunt hebben zonder tegenstellingen. Er gaan altijd
Wies:tegenstellingen zijn in de wereld en die gaan altijd op een bepaalde manier moeten opgelost
Wies:worden. De uiteindelijke manier om die op te lossen zal altijd actie zijn en het intrinsiek veranderen van de maatschappij.
Wies:En dat is natuurlijk niet te voorspellen wat dat binnen 200 jaar gaat zijn, maar om te denken dat er binnen 200 jaar
Wies:geen tegenstellingen meer gaan zijn, dat is utopisme meer dan idealisme.
Emma:Voor Wies is het belangrijk om realistisch te blijven, en pragmatisch.
Wies:Je kunt geen stap meer zetten zonder de pragmatische toepassing van jouw ideaal.
Wies:En dat is iets wat voor mij persoonlijk heel belangrijk is. Als je pragmatiek toepast.
Wies:Als je zegt van: oké, maar nu gaan we even voor een resultaat gaan. Nu gaan we even ervoor gaan dat die boodschap op het scherm komt.
Wies:Ook al zijn er misschien die beweren dat het nooit mogen uitgezonden worden.
Wies:En dat we allemaal veel verder moeten gaan. En ja, maar door het pragmatisch aan te pakken,
Wies:maar vanuit onze idealen, zijn we er wel in geslaagd om die boodschap op het scherm te brengen.
Wies:Zo zijn we zelf ook. In 2019 dachten we, door hier voor de poort te gaan staan,
Wies:dat we hen zouden kunnen overtuigen om de uitzending te boycotten. En dat is een mooie gedachte en een idealistische
Wies:gedachte. Maar als dat niet lukt, moet je zoeken, wat zijn wel de methodes om wel iets te kunnen doen?
Wies:Iets dat wel weerklank heeft. En dat er wel voor zorgt dat heel veel mensen wakker geschud worden en zeggen: tja, er is iets aan de hand.
Emma:Als je dit nou een inspirerend verhaal vond, en je wil je op je werk ook inzetten voor Palestina, dan is het niet nodig om naar Brussel te emigreren.
Emma:Ook in Nederland wordt door vakbondsleden gewerkt aan de organisatie van solidariteit met Palestina.
Emma:Binnen de FNV, de grootste vakbond van Nederland, met zo'n 900.000 leden,
Emma:zijn verschillende groepen actief op dit onderwerp. Ik sprak erover met een van de actieve leden, Kelly Mostert.
Kelly:Ja, mijn naam is Kelly Mostert. Ik ben ook bestuurslid bij Amsterdam BIJ1.
Kelly:Ik ben actief geworden bij de FNV, ik denk net iets voor de laatste Tweede Kamerverkiezingen.
Kelly:En eigenlijk was dat ook wel een beetje voor mij de aanleiding om actiever te worden binnen de vakbond.
Kelly:Omdat ik toch het idee heb van ja, we moeten ons wel echt gaan organiseren tegen extreemrechts.
Kelly:Dus ja, dat is eigenlijk hoe ik in ieder geval actief ben geworden... of actiever voor de vakbond. En sinds 7 oktober raakte ik in contact met iemand...
Kelly:die heel actief lid was binnen de FNV. En die nodigde me uit voor een bijeenkomst met Omar Barghouti van BDS.
Emma:BDS staat voor Boycott, Divest en Sanction. Oftewel het boycotten van Israëlische producten en bedrijven, het desinvesteren uit Israëlische bedrijven en staat en sancties tegen Israël.
Emma:De BDS-beweging roept hiertoe op in alle sectoren, waaronder dus ook bijvoorbeeld de kunst- en cultuursector, waar het Songfestival onder valt.
Emma:Omar Barghouti is mede-oprichter van deze internationale beweging, die in 2005 van start ging.
Kelly:Die kwam spreken over Palestina en over de oproep van de Palestijnse vakbonden en hoe we daar onze solidariteit in konden tonen, hoe we daar tegen konden organiseren.
Kelly:Dus dat was eigenlijk een beetje voor mij de kickstart om actief te worden ook bij Vakbondsleden Solidair met Palestina.
Kelly:Dat zijn dus de groep FNV-leden die zich actief inzitten tegen de genocide.
Emma:Net als in België geldt ook voor Nederland dat deze beweging niet pas in 2023 is begonnen.
Kelly:Ja, FNV-leden waren eigenlijk al langer actief met het organiseren voor Palestina.
Kelly:In solidariteit met Palestina. Er waren verschillende werkgroepen ook al actief met het onderwerp.
Kelly:Bijvoorbeeld de MENA-werkgroep. Die zich organiseerde voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
Kelly:Dus er was al wel het een en ander. Maar 7 oktober was wel echt een directe aanleiding voor heel veel leden om actiever te worden.
Kelly:En veel mensen zochten ook actief de FNV op, van: hé, wat kunnen we doen?
Emma:En het duurde even voordat de FNV daar een antwoord op had. Maar inmiddels zijn er, mede dankzij de inzet van betrokken leden, verschillende projecten gestart.
Emma:De sector waar dat misschien wel het meest zichtbaar is, is het onderwijs.
Kelly:Ja, ik denk met name in de sector onderwijs. Het helpen bij het organiseren van docenten en studenten,
Kelly:die willen dat hun universiteiten de banden verbreken met Israël,
Kelly:dat daar gewoon hele grote stappen zijn gezet.
Kelly:Deze podcastopname is nu op 27 november. Gister is bekend geworden dat er een vakbondsbijeenkomst is geweest op de UvA.
Kelly:Waar ongeveer 130 mensen hebben gestemd om te gaan staken. Om druk te gaan zetten op de universiteit.
Kelly:Om in te grijpen in de genocide. Dus dat zijn gewoon hele belangrijke momenten waarop gewoon echt weer de macht van de vakbond zichtbaar is.
Emma:Bij een demonstratie tegen de genocide op 30 november sprak Sam Hamer, junior docent Sociologie aan de UvA, over de doelen van de aangekondigde staking.
Sam:Met schaamte en trots kan ik zeggen dat naar mijn weten dit de eerste keer zal zijn in Nederlandse geschiedenis dat vakbondsleden staken voor Palestina.
Sam:Wij staken omdat het recht op demonstreren momenteel niet gewaarborgd wordt aan de UvA.
Sam:En omdat wij ervan verzekerd willen zijn dat de UvA geen banden onderhoudt met instituties die medeplichtig zijn aan de genocide.
Sam:Mijn boodschap aan de universiteit is dan ook: you break the ties, we break the strike!
Emma:De zichtbare betrokkenheid bij Palestina was voor sommigen ook dé reden om lid te worden van de vakbond.
Emma:Alleen al bij de Universiteit van Amsterdam meldden zich 400 nieuwe FNV-leden aan.
Emma:Een verdubbeling.
Kelly:Dat is echt een heel groot aantal. Als FNV moet je er echt niet blind voor zijn hoe dit mensen mobiliseert en hoe dit mensen ook toch echt warm maakt voor de vakbond.
Emma:Maar er zijn nog wel sectoren waar de beweging dringend meer mensen kan gebruiken om het verschil te maken.
Kelly:Ja, de doelen van de groep zijn eigenlijk het organiseren van solidariteit met Palestina. Op allerlei manieren. Maar voornamelijk om ervoor te zorgen dat er geen handel wordt bedreven met Israël op wat voor manier dan ook.
Kelly:Ja, op vrij cruciale plekken, bijvoorbeeld Schiphol of in de havens, worden gewoon wapens verzonden naar Israël.
Kelly:En het doel is eigenlijk om dat tegen te houden via de vakbond.
Kelly:Helaas is wel gebleken dat in die transportsectoren dat het echt heel lastig is om op deze manier te organiseren voor Palestina.
Emma:Dus bij deze een wervende oproep:
Kelly:Ja, het zou heel fijn zijn.. mocht je connecties hebben in de havens, of Schiphol, op wat voor manier dan ook, neem dan alsjeblieft contact op.
Kelly:Dat zijn echt hele belangrijke sectoren. Er zijn echt aanknopingspunten, maar we hebben daar gewoon echt meer organisatie nodig.
Kelly:Dus dat is zeker welkom.
Emma:Ook in sectoren die minder direct te linken zijn aan de voortdurende Israëlische aanvallen,
Emma:is het voor Kelly toch belangrijk dat werknemers zich organiseren.
Kelly:Bijvoorbeeld ikzelf werk in de culturele sector. Nu denk ik dat als ik mijn werk neerleg, dat er dan niet
Kelly:heel veel gebeurt, dat Nederland niet op zijn kop ligt. Maar dat betekent
Kelly:niet dat mijn inzet minder waard is of zo. Ik denk dat het mij ook
Kelly:heel erg aan het denken heeft gezet van: oké, ik moet eigenlijk op mijn werk de mensen vinden die ook dit thema belangrijk vinden.
Kelly:Die ook de genocide willen stoppen. Kan ik gewoon een appgroepje aanmaken, kijken wat we kunnen doen.
Kelly:Dus ik probeer nu ook op mijn werk een groep te organiseren en te kijken of we ons als culturele
Kelly:instelling kunnen uitspreken hiertegen en de banden kunnen verbreken met Israël. Dus ja, er zijn gewoon allerlei
Kelly:dingen die je kunt doen, maar het belangrijkste is wel dat je georganiseerd raakt. En dat bewustzijn, dat
Kelly:groeit gewoon heel erg. En dat is gewoon een van de meest, dat heeft eigenlijk denk ik gewoon het meeste
Kelly:impact. Ja, een vakbond is een solidariteitsbeweging aan zich. Je zoekt gewoon de solidariteit met elkaar.
Kelly:Dus je hebt al een bepaalde instelling... en die mensen vind je daar. En dat is gewoon een heel goede reden, denk ik...
Kelly:om lid te worden. Dus ja, word lid van de vakbond... en kom bij Vakbondsleden Solidair met Palestina...
Kelly:en organiseer je tegen de genocide. Als mensen willen joinen... kunnen ze het beste naar de Instagram-pagina gaan…
Kelly:van Vakbondsleden Solidair met Palestina. Het is een hele mond vol. Maar daar in de link in bio vind je de link naar de WhatsApp community sowieso.
Kelly:En anders kun je natuurlijk gewoon een DM sturen om erbij te komen.
Kelly:Maar dat is wel echt een manier om mee te doen.
Emma:En die link vind je ook in de shownotes van deze aflevering. Dat was het voor deze week. De volgende aflevering: koken tegen het kapitaal.
Emma:Ik hoop dat je dan ook weer luistert. Dit was Wie dan wel? Een onafhankelijke productie van mij, Emma Vogt.
Emma:Met eeuwige dank aan Jelmer, Loes en Connor voor tekst en advies. En natuurlijk dank aan mijn ouders.
Emma:Illustraties door Lakku Platz. Tot de volgende!
